تفاوت دنیای قبل و بعد از ظهور امام زمان (علیه‌ السلام)!

زندگی پس از ظهور امام زمان (علیه السلام) با آنچه در تصور ما است تفاوت بسیار دارد. نورانیت و بندگی خدا در سراسر زمین منتشر می‌شود. مواسات با برادر دینی، امنیت کامل، زهد به دنیا، عدالت مطلق و … همه در آن روزگار اجراء می‌شود. امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهما‌ السلام) رجعت کرده و در آن زمان حکومتی طولانی خواهند داشت.

سرفصل آنچه در این نوشتار می‌خوانیم:
- بندگی و یکتاپرستی ؛ حق خدا
- گسترش بندگی خدا در سراسر زمین بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام)
- تفاوت زندگی قبل و بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) - علم فرشتگان به فساد انسان قبل ظهور حضرت مهدی (علیه السلام)
- رجعت امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهما السلام) بعد از امام زمان (علیه السلام)
- میان زندگی فعلی ما تا زندگی بعد ظهور ، تفاوت از زمین تا آسمان است!
- دست کشیدن از زرق و برق دنیا برای دیدار امام زمان (علیه السلام)

بندگی و یکتاپرستی ؛ حقّ خدا
الْمَهْدِىِّ الَّذى یَأْخُذُ بِحَقِّ اللَّهِ وَ بِكُلِّ حَقٍّ هُوَ لَنا امام زمان ، حضرت مهدی (علیه السلام) که می‌آید ، اول حقّ خدا را طلب می‌کند ، سپس هر حقی که مربوط بما است. عبارتی از خطابۀ غدیر دربارۀ آنچه بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) رخ می‌دهد. در رسالۀ حقوق امام سجاد (علیه السلام) حقّ خداوند اینگونه بیان شده است: فَأَمَّا حَقُّ اللَّهِ الْأَکْبَرُ عَلَیْکَ فَأَنْ تَعْبُدَهُ لَا تُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ بِإِخْلَاصٍ جَعَلَ لَکَ عَلَی نَفْسِهِ أَنْ یَکْفِیَکَ أَمْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ(۱)
حق خدای بزرگ بر مخلوقین این است که او را پرستش کنند و برای او شریکی قائل نشوند … امام زمان (عجّل الله فرجه) این حقّ را خواهند گرفت تا خدا پرستش شود و برای خدا شریکی قرار داده نشود. این حقّ خدا است که بعد از ظهور ، یکتاپرستی در تمام زمین مستقر شود.

گسترش بندگی خدا در سراسر زمین بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام)
در دعای قنوت امام رضا (علیه السلام) نیز وارد شده که در زمان ظهور ، امام زمان (علیه السلام) زمین را در اختیار می‌گیرند. ایشان مردم را از شرک دور کرده و به عبادتِ خداوند هدایت می‌کنند.(۲)
و ابدله مِن بَعدِ خوفه أمْنَاً یَعْبُدُکَ لا یُشرِکَ بِکَ شَیئاً وَ لا تجعل لِأحَدِ مِنْ خَلقِکَ عَلی وَلیِّکَ سُلطانا دعای قنوت حضرت امام رضا (علیه السلام) از آنجائی که خداوند متعال خالق ما است ، مالک ما است ؛ و چون مالک ما است ، صاحب اختیار ماست ؛ از همین رو باید پرستیده شود. بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) این حقّ خداوند زنده می‌شود. زمین بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) پر از نور می‌شود و این نورانیّت الآن برای ما قابل تصور نیست. زندگی در آن دوران تفاوت زیادی با زندگی قبل ظهور دارد.(۳)
وقتی که امام زمان (علیه السّلام) شروع به تربیت خلایق می‌کنند، دوازده نفر ویژه را برای هدایت مردم می‌فرستند. کار بجائی می‌رسد که مردم بشدت یکدیگر را دوست خواهند داشت ؛ حتی بیشتر از علاقۀ مادر به فرزند و درگیری میان مردم از بین خواهد رفت و اختلافات نابود خواهد شد.
در آن روزگار حبّ دنیا به صفر می‌رسد ؛ بحدّی که اگر برادر دینی دست در جیب برادرش کند و پول بردارد، به او ظلم نمی‌کند و هیچ فردی از اینکار ناراحت نخواهد شد و و این حقیقت و معنای مواسات است.(۴)

تفاوت زندگی قبل و بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام)
گروهی خدمت حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) آمدند و گفتند: ما شیعیان امیرالمؤمنین (علیه السلام) هستیم!
حضرت فرمودند: سخن سنگینی گفتید! آیا جیب شما یکی است؟ و میان خود مواسات دارید؟
گفتند: نه! چنین نیست.
حضرت فرمودند: پس شما شیعه نیستید!(۵)
بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) مردم به اندازه‌ای به دنیا زاهد و بی‌رغبت خواهند شد که براحتی برای یکدیگر از دنیا و مادیات می‌گذرند.
در زندگی متفاوت بعد از ظهور، با آن تربیت و علومی که به مردم آموزش داده می‌شود، همه با قرآن آشنا و مأنوس خواهند بود؛ بعنوان مثال کودک هفت ساله می‌تواند قرآن را به هفت شیوۀ مختلف توضیح دهد.
بعلاوه امنیتی در زمین ایجاد خواهد شد که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در توصیف آن فرمودند:
اگر یک دختر جوان با طبقی از جواهرات از غرب عالم به شرق برود، کسی مزاحم او نمی‌شود. او هیچ وحشتی ندارد و هر جا پا می‌گذارد ، سبز و خرم است و خشکی وجود ندارد.(۶)

امنیت در زمان ظهور امام زمان (علیه السلام)
ما هرگز توانائی چنین تربیتی را نداریم و هیچکس نمی‌تواند چنین عدالتی را در جامعه پیاده کند. این کار تنها کار امام زمان (علیه السلام) است. تنها ایشان هستند که زمین را پر از عدل و داد می‌کند ، بعد از آن که پر از ظلم و جور شده است.
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: بانوان خانه‌دار بقدری با آیات و روایات آشنا خواهند شد که احکام شرعی خود را ، خودشان استنباط می‌کنند.

علم فرشتگان به فساد انسان قبل ظهور حضرت مهدی (علیه السلام)
در زمان ظهور امام زمان (علیه السلام) ، حقوق خداوند اداء خواهد شد و بدرگاه الهی باز خواهد گشت.
وقتی خداوند متعال اراده کرد حضرت آدم (علیه السلام) را بر روی زمین بعنوان خلیفۀ خود بگذارد، ملائکه گفتند: بشر خونریزی می‌کند؛ بجای بشر، ما را بگذار!
خداوند فرمود: من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.(۷)
نورانیّت زمین در عصر حکومتِ حق و بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) در عام الهی بود و آن فرشتگان تاریکی زمین در دوران طاغوت و ظالمین را می‌دیدند.
مدّت نورانیّت زمین از مدّت تاریکی آن بمراتب بیشتر خواهد بود؛ از همین رو از عصر حضرت آدم (علیه السلام) تا کنون در اغلب دوران‌ها زمین غرق در فساد و مردم بدور از نورانیّت عبادت خداوند بوده‌اند!
ملائکه با مشاهدۀ این وضعیت جواب خود را می‌گیرند. از همان ابتدای ظهور امام زمان (علیه السلام) روزِ در زمین بمراتب از شب‌ طولانی‌تر خواهد بود. در آن زمان انسانها کار لغو ندارند و بیهودگی در زندگی معنا نداشته و همه در مسیر خلقت خود ، که همان عبودیت است قرار خواهند گرفت. عبودیتی که هدف خلقت است و قر آن می‌فرماید:
مٰا خَلَقتُ الجِنَّ وَ الإنسَ إلّا لِیَعبُدوُن(۸)

رجعت امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهما السلام) بعد از امام زمان (علیه السلام)
هنگامی که امام زمان (عجل الله فرجه) ظهور می‌کنند و مقدمات رجعت فراهم می‌شود، اولین امامی که بعد از ایشان در زمین حکومت می‌کنند ، حضرت امام حسین (علیه السلام) هستند. دوران حکومت آنحضرت آنقدر طول می‌کشد که از شدت پیری ابروهای خود را با دستمال بدور سر می‌بندند!(۹)
اصحاب حضرت امام حسین (علیه السلام) نیز زنده می‌شوند و از طرف آنحضرت در زمین حکومت می‌کنند ؛ قرآن مجید در این باره می‌فرماید:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِين [سورۀ قض: آیه ۵](۱۰)
امام زمان (علیه السلام) از دنیا می‌روند و حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) ایشان را غسل داده و دفن می‌کنند(۱۱) ؛ پس از آن آغاز ماجراهای شگرف دوران رجعت است.
در رابطه با بازگشت حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آمده است که ایشان رجعت کرده و پنجاه هزار سال در زمین حکومت می‌کنند.
در آن زمان همۀ مردم در عبادت از یکدیگر سبقت می‌گیرند. روز نیز از شب طولانی‌تر می‌شود. این بود حقیقت آنچه خداوند به فرشتگان فرمود: من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید!
مردم شیفتۀ خداوند متعال خواهند شد و همیشه در حال عبادت. قلب‌ها و باطن مردم پاک و غذای آنها درست و حلال و نورانی می‌شود.

میان زندگی فعلی ما تا زندگی بعد ظهور، تفاوت از زمین تا آسمان است!
عمر مردم در زمان ظهور طولانی می‌شود و برکات حقیقی و واقعی بر زمین نازل می‌شود ؛ و هر چیزی سر جای خودش قرار می‌گیرد. آفات از بین می‌روند و فساد از زمین برچیده می‌شود. در زمین کویری نمی‌ماند و از هر جهت، این زمان بهترین زمان‌ها در تاریخ است؛ از همین رو است که می‌گوئیم زمان ظهور امام زمان (علیه السلام) تفاوت بسیاری با زمان ما دارد!
اگر می‌شد آن زمان را حس کنیم، هرگز نمی‌توانستیم در این زمان و با این شرایط به زندگی خود ادامه دهیم! چرا که الآن آنچنان ظلم و فساد عادی شده که مردم برخی گناهان را گناه نمی‌دانند!
رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: قبل از ظهور امام زمان (علیه السلام) مرگ، قتل، خون ریختن و جنایت‌ها عادی می‌شود و هر چه در جاهلیت بوده ، بشکل جدیدی در میان مردم جای می‌گیرد.(۱۲)
در زمان جاهلیت معتقد بودند بت، خدا است. الآن نیز برخی می‌گویند: همه چیز، خدا است؛ الآن فقط بت، بزرگ‌تر شده!
در عصر جاهلیت شرابخواری رواج داشته و اکنون نیز شراب می‌خورند. در آن روزگار سگ‌بازی می‌کردند و الآن نیز سگ‌بازی مد شده است! از همین رو است که حضرت فرمودند: تمام جریانات جاهلیت به جامعه بازمی‌گردد.(۱۳)
تفاوت زیادی میان عصر جاهلیت و روزگار قبل از ظهور وجود ندارد ، تا اینکه امام زمان (علیه السلام) می‌آیند و بندگی خدا و زندگی مردم به شکل صحیح سر و سامان می‌دهند.
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: در این زمان [روزگار قبل ظهور]، اسلام و دوستان ما غریب می‌شوند؛ اما خوشا بحال همین غریبان.(۱۴)
در زمان ما اگر کسی بخواهد حجاب خوب و تربیتی نیکو داشته باشد، کسی او را نمی‌پذیرد یا بسختی می‌پذیرد!
اگر کسی در این زمان دینداری کند ، کسی او را نمی‌خواهد و همه طردش می‌کنند؛ لذا امام صادق (علیه السلام) فرمودند: اسلام غریب آغاز شد و باز هم غریب می‌شود و خوشا بحال غریبان.(۱۵)

دست کشیدن از زرق و برق دنیا برای دیدار امام زمان (علیه السلام)
در زمان ظهورِ اسلام، مردم کم‌کم وارد اسلام می‌شدند ؛ در آخرالزمان نیز همینطور است. در زمان غیبت برای تربیت فرزند و برای رسیدن به امام زمان (علیه السلام) باید از خیلی افراد و خیلی چیزها دست کشید!
جناب علی بن مهزیار اهوازی (رضوان الله علیه) وقتی به شوق دیدار امام زمان (علیه السلام) بیست سفر بزیارت خانۀ خدا رفت، در سفر بیستم توانست با یکی از دوستان آنحضرت ملاقات کند و خدمت آقا رسید.
حضرت در آن ملاقات بوی فرمودند: چقدر دیر به نزد ما آمدی؟!
عرض کرد: آقا! من خیلی دوست داشتم خدمت شما برسم و بیست سفر به همین نیت به حجّ آمدم!
حضرت فرمودند: ما هم خیلی دوست داشتیم تو را ببینیم ، اما اموال را زیاد کردید و به فقراء رسیدگی نمی‌کنید و صلۀ رحم را فراموش کرده‌اید!(۱۶)
[یعنی این بیست سال که خدمت آقا نرسیدی ، بخاطر اعمالت بود!]
امام زمان (علیه السلام) فرمودند: آن چیزی که مانع از سعادت دیدار ما می‌شود ، گناهان است.(۱۷)
علی بن مهزیار ، در عین حال که شخصیتی بسیار ممتاز داشت ، اگر بهتر عمل می‌کرد ، سال اول خدمت امام می‌رسید ؛ ما باید آنچه در مجالس امام حسین (علیه السلام) نصیبمان می‌شود را بعنوان توشه برداریم و از آن برای رسیدن به امام زمان (علیه‌السلام) و ملاقات با ایشان بهره ببریم.
اگر با مُد روز و روش زندگی زمانه جلو برویم به امام زمان (علیه السلام) نخواهیم رسید ؛ چرا که امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند:
هر روز وضعیت دین مردم ضعیف‌تر می‌شود و این رویه هر سال و هر ماه و هر هفته ادامه دارد و رو به بدی است!(۱۸)
به‌هیچ‌ وجه عقلانی نیست که خود و زندگی خود را با روش و سلیقۀ مردم تنظیم کنیم؛ بلکه باید با امام زمان (عجّل الله فرجه) پیش رفته و آن بزرگوار را اُسوه و الگوی خود بدانیم.

پانوشت:
(۱)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۷۱ ، صفحه ۳.
(۲)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۸۶ ، صفحه ۲۵۱.
(۳)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۷ ، صفحه ۳۲۶.
(۴)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۵۲ ، صفحه ۳۷۲.
(۵)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۶۵ ، صفحه ۱۵۶ [قریب به همین مضمون].
(۶)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۵۲ ، صفحه ۳۱۶.
مقدسی شافعی ، یوسف بن یحیی، عقدالدرر فی أخبار المنتظر: صفحه ۱۵۱.
شیرویه بن شهریار دیلمی ، فردوس الأخبار: جلد ۳ ، صفحه ۴۹۱.
(۷)- سورۀ بقره: آیه ۳۰.
(۸)- سورۀ ذاریات: آیه ۵۶.
(۹)- علامه مجلسی، حق الیقین [چ سرور - ۱۳۹۲ ه.ش]: صفحه ۵۴۴.
(۱۰)- سورۀ قصص: آیه ۵.
(۱۱)- محمّد بن بعقوب کلینی، کافی: جلد ۸ ، صفحه ۲۰۶.
حلی، شیخ عزالدین حلّی ، مختصر بصائرالدرجات: صفحه ۴۸.
(۱۲)- سورۀ آل‌عمران: آیه ۱۳۵.
(۱۳)- سورۀ تکاثر: آیات ۱ تا ۳.
(۲۴)- محقق سبزواری، روضة الأنوار: صفحه ۴۸.
شیخ علی اکبر نهاوندی ، خزینة الجواهر: صفحه ۳۲۰.
علی میرخلف‌زاده ، قصص التوابین: قسمت چهل داستان ، داستان شمارۀ ۳.
(۱۵)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۵۲ ، صفحه ۲۵۷.
(۱۶)- محمّد بن جریر طبری [شیعه] ، دلائل الإمامة: صفحه ۲۹۸.
(۱۷)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۵۳ ، صفحه ۱۷۷.
(۱۹)- علامه مجلسی، بحارالأنوار: جلد ۵۱ ، صفحه ۱۲۰ و جلد ۵۲ ، صفحه ۳۸۱.