ثمرۀ بلند صلوات فرستادن در کلام امام صادق (ع)​​​​​​​

یکی از برترین اعمالی که در گنجینۀ روایات اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بسیار بدان توصیه شده‌ است ، اهتمام جدّی به صلوات بر محمد و آل محمد است.

صلوات بر محمد و آل محمد (علیه و علیهم السلام) بقدری از اهمیت بالائی برخوردار است که بر اساس روایات، هیچ چیزی در ترازوی اعمال انسان در روز قیامت سنگین‏‌تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست.

حضرت امام جعفر صادق (علبه السلام) در حدیثی بنقل از پیامبر (صلواة الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«رسول خدا‌ (صلی الله علبه و آله) فرمود: بلند کنید صداهای خود را به صلوات بر من؛ ‌زیرا صلوات بر من و بر اهل ‌بیت من نفاق را می‌‎برد.

عَبْدُ اللهِ بْنِ سَنَانٍ عَنْ أَبی عَبْدِ اللهِ‌ (علیه‌السلام) قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «قالَ رَسُولُ‎اللهِ (ص): اِرفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ».
منابع:
مکارم‌الاخلاق: صفحه ۳۱۲.
وسائل‌الشیعه: جلد ۷ ، ص ۱۹۱ و ۱۹۲.

«صلوات» همچو نوری است که سرزمین وجودمان را بیش از پیش آباد می‌کند، پس از خدای متعال عاجزانه بخواهیم به صلوات‌هایمان خاصیت عطا کند؛ چرا که وقتی خدا چنین محبتی کند، آن موقع دعاها به استجابت بیشتر نزدیک می‌شود و بیشتر می‌توان در حریم امام عالم خاصیت داشت و مفید بود.