پدر دلسوز

حضرت امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:

الامام انیس الرفیق والوالد شفیق والاخ شقیق والام بره بالولد الصغیر...

امام انیسی است رفیق ، و پدری است دلسوز و برادری است همزاد [دوقلو] و مادریست مهربان نسبت به فرزند کوچک خود [فرزند کوچک کثیف کاریش زیاد است]...

درجات دوستی به ترتیب زیر است:

۱- آشنا: کسی را فقط می‌شناسیم مانند مغازه‌دارِ محله

۲- دوست: مانند دوستان درون مدرسه که کمی با هم گفتگو می‌کنیم

۳- رفیق: کسی که با او درد و دلهای خود را در میان می‌گذاریم و با او به مسافرت می‌رویم.

۴- انیس: می‌توان گفت که در دنیای امروزی وجود ندارد.!

.

.

.

.

طبق حدیث بالا امام انیسی است رفیق ، یعنی از مرحله چهارم و از انیس هم بالاتر است و خود را پدری دلسوز می‌خوانند و برادری همزاد!!! یعنی چقدر امام سطح خود را پائین می‌آورد که خود را همزاد مردم می‌خوانند و جالب‌تر آنکه خود را مادری دلسوز نسبت به فرزند کوچک خود می‌خوانند. همانطور که در بالا توضیح داده شد ، برای چه فرزند کوچک؟ زیرا فرزند کوچک کثیف کاریش زیاد است!!!

.

.

.

.

چه خوب است هنگام دعا بگوئیم: یا صاحب الزمان شما مگر پدر من نیستید و خود را برادر همزاد و انیسی رفیق و مادری مهربان نسبت به فرزند کوچک خود خواندید ...