تنها راه نجات

هیچکس در دوران غیبتش از هلاکت نجات نمی‌یابد ، الا کسیکه ثابت بماند بر اعتقاد امامتِ حضرت ولیّ امر (عجل الله فرجه) و توفیق الهی نصیبش شده باشد در دعای تعجیل فرج ؛ اینگونه باشیم تا فردا در مقام علیین و همراه اهلبیت (علیهم السلام) باشیم.

حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ اَلْأَشْعَرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) وَ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ اَلْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ فَقَالَ لِي مُبْتَدِئاً يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يُخَلِّ اَلْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) وَ لاَ يُخَلِّيهَا إِلَى أَنْ تَقُومَ اَلسَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بِهِ يَدْفَعُ اَلْبَلاَءَ عَنْ أَهْلِ اَلْأَرْضِ وَ بِهِ يُنَزِّلُ اَلْغَيْثَ وَ بِهِ يُخْرِجُ بَرَكَاتِ اَلْأَرْضِ.
قَالَ: فَقُلْتُ لَهُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَنِ اَلْإِمَامُ وَ اَلْخَلِيفَةُ بَعْدَكَ؟
فَنَهَضَ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) مُسْرِعاً فَدَخَلَ اَلْبَيْتَ ثُمَّ خَرَجَ وَ عَلَى عَاتِقِهِ غُلاَمٌ كَأَنَّ وَجْهَهُ اَلْقَمَرُ لَيْلَةَ اَلْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ اَلثَّلاَثِ سِنِينَ فَقَالَ: يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ! لَوْ لاَ كَرَامَتُكَ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَيْكَ اِبْنِي هَذَا إِنَّهُ سَمِيُّ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ كَنِيُّهُ اَلَّذِي يَمْلَأُ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ! مَثَلُهُ فِي هَذِهِ اَلْأُمَّةِ مَثَلُ اَلْخَضِرِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ () وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِي اَلْقَرْنَيْنِ ، وَاَللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لاَ يَنْجُو فِيهَا مِنَ اَلْهَلَكَةِ إِلاَّ مَنْ ثَبَّتَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِيهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ فَرَجِهِ.
فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ: فَقُلْتُ لَهُ: يَا مَوْلاَيَ فَهَلْ مِنْ عَلاَمَةٍ يَطْمَئِنُّ إِلَيْهَا قَلْبِي ؛ فَنَطَقَ اَلْغُلاَمُ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ فَصِيحٍ فَقَالَ: أَنَا بَقِيَّةُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ اَلْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ ، فَلاَ تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَيْنٍ يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ!
فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ: فَخَرَجْتُ مَسْرُوراً فَرِحاً فَلَمَّا كَانَ مِنَ اَلْغَدِ عُدْتُ إِلَيْهِ - فَقُلْتُ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ عَظُمَ سُرُورِي بِمَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَيَّ فَمَا اَلسُّنَّةُ اَلْجَارِيَةُ فِيهِ مِنَ اَلْخَضِرِ وَ ذِي اَلْقَرْنَيْنِ فَقَالَ طُولُ اَلْغَيْبَةِ يَا أَحْمَدُ!
قُلْتُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ! وَ إِنَّ غَيْبَتَهُ لَتَطُولُ؟
قَالَ: إِي وَ رَبِّي حَتَّى يَرْجِعَ عَنْ هَذَا اَلْأَمْرِ أَكْثَرُ اَلْقَائِلِينَ بِهِ وَ لاَ يَبْقَى إِلاَّ مَنْ أَخَذَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَهْدَهُ لِوَلاَيَتِنَا وَ كَتَبَ فِي قَلْبِهِ اَلْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ. يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ! هَذَا أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اَللَّهِ وَ غَيْبٌ مِنْ غَيْبِ اَللَّهِ: فَخُذْ مٰا آتَيْتُكَ وَ اُكْتُمْهُ وَ كُنْ مِنَ اَلشّٰاكِرِينَ تَكُنْ مَعَنَا غَداً فِي عِلِّيِّينَ.

احمد بن اسحاق قمی (رضوان الله علیه) گويد: بر امام حسن عسكرىّ‌ (عليه السّلام) وارد شدم و مى‌خواستم از [امام و] جانشين پس از وى پرسش كنم [قبل از آنکه من سؤالم را بزبان بیاورم] خود امام (علیه السلام) آغاز به سخن كرد و فرمود: اى احمد بن اسحاق! خداى تعالى از زمان آدم (عليه السّلام) هیچگاه زمين را خالى از حجّت نگذاشته است و تا روز قيامت نيز خالى از حجّت نخواهد گذاشت ، بواسطۀ اوست كه [بسیاری از] بلاها را از اهل زمين دفع مى‌كند و بخاطر و برکت حضور اوست كه خداوند باران بر اهل زمین مى‌فرستد و بركات زمين را بيرون مى‌آورد.
[احمد بن اسحاق] گويد: عرض کردم: پس اى فرزند رسول خدا امام و جانشين پس از شما كيست‌؟
حضرت شتابان برخاست و داخل اتاق شد و سپس برگشت در حالبكه بر دوش وی كودكى سه ساله بود كه صورتش همچون ماه شب چهارده مى‌درخشيد و فرمود: اى احمد بن اسحاق [آگاه باش که] اگر نزد خداى تعالى و حجّتهاى او [اهلبیت (علیهم السلام)] با ارزش و بزرگوار نبودى اين فرزندم را بتو نشان نمی‌دادم ، اوست [همان وعده داده شده‌ای که] همنام و هموكُنيۀ رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم) است [و اوست همان ]كسى كه زمين را پر از عدل و داد مى‌كند همانگونه كه [قبل از قیامش]پر از ظلم و جور شده باشد. اى احمد بنواسحاق! مَثَل [و شباهت ماجرای] او در اين امّت، مانند ماجرای خضر و ذو القرنين (علیهما السلام) است ، و او غيبتى طولانى [از انظار مردم] خواهد داشت كه هيچكس در آن دوران، نجات نمی‌یابد مگر كسى كه خداى تعالى او را در اعتقاد به امامتش ثابت بدارد و در دعاء به تعجيل فرج موفّق سازد.
احمد بن‌ اسحاق گويد: عرض کردم: اى مولاى من! آيا نشانه‌اى هست كه قلبم بدان مطمئن شود؟ آن كودك بزبان عربى فصيح بسخن درآمده و فرمود: أنا بقيّة اللّٰه في أرضه و المنتقم من أعدائه
[من ذخیرۀ الهی خدا در زمین هستم و انتقام گیرنده از دشمنان خدا] اى احمد بن اسحاق! پس از مشاهده جستجوى نشانه مكن!
احمد بن اسحاق گويد: من شاد و خرّم [از اینکه امام زمانِ وعده داده شده را بچشم خود دیدم و با او تکلم کردم و امام عسکری (علیه السلام) مرا از مؤمنان مورد اعتماد و دارای ارزش و مقرب نزد خود و خدا نامیده] بيرون آمدم و فرداى آن روز به نزد آقا امام عسكرىّ‌ (عليه السّلام) بازگشتم و گفتم: اى فرزند رسول خدا، شادى من بواسطۀ منّتى كه بر من نهاديد بسيار است، بفرمائيد آن سنّتى كه از خضر و ذو القرنين (علیهما السلام) دارد ، چيست‌؟
فرمود: اى احمد! غيبت طولانى.
عرض کردم: اى فرزند رسول خدا، آيا غيبت او [بسیار] بطول خواهد انجاميد؟
فرمود: بخدا سوگند اینچنين است و تا به غايتى كه اكثر معتقدين به او [از عقیده به وجود مقدس او و امامتش] بازگردند و باقى نماند مگر كسى كه خداى تعالى عهد و پيمان ولايت ما را از او گرفته و ايمان را در قلبش هک کرده و با روحى از جانب خود مؤيّدش كرده باشد. اى احمد بن اسحاق! اين امرى از امور الهى و سِرّی از سرّ الله، و غيبى از غيب پروردگار است ، آنچه [از این حقایق تعلیمت دادم و] بتو عطا كردم اخذ کن [و جزو عقایدت قرار ده] و پنهانش كن [از نا اهلان] و [بخاطر اعتقادت به امامت ائمه اثنی عشر و امام زمان (علیهم السلام) و نعمتِ قرار گیری جزو منتظران] از شاكرين باش تا فردا با ما [همراه ما] در علّيّين [اعلی درجات بهشت] باشى.!

منابع:
کمال الدين و تمام النعمة ، شیخ صدوق: جلد ۲ ، صفحه ۳۸۴.
کشف الغمة في معرفة الأئمة: جلد ۲ ، صفحه ۵۲۶.
إعلام الوری بأعلام الهدی: جلد ۲ ، صفحه ۲۴۸.
الوافی: جلد ۲؛، صفحه ۳۹۵.
منتخب الأنوار المضیّة: جلد ۱ ، صفحه ۱۴۳.
بهجة النظر في إثبات الوصاية و الإمامة للأئمة الاثني عشر (علیهم السلام): جلد ۱ ، صفحه ۱۴۲.
إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات: جلد ۵ ، صفحه ۹۵
بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام): جلد ۵۲ ، صفحه ۲۳.
مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر: جلد ۷ ، صفحه ۶۰۶.

اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین الی قیام یوم الدین.