منحوس و ملعون بودن ری و تهران و ساوه ...

تلاش برای نهادینه نمودن یک دروغ و تبدیل آن به یک باور و اعتقاد در نزد مردم ایران:
تهران ، ام القرای جهان اسلام!

کثافات و انحرافات آشکار در تهران را اگر نادیده بگیریم ، روایات صریحی داریم که رِی [که امروزه بخشی از تهران است و هستۀ مکمل شکل گیری شهر معاصر تهران است] ملعون و منحوس است و مردم تهران [بصورت عام ، نه خاصّ] در دسته و رستۀ دشمنان امام زمان (علیه السلام) هستند.

مورخین در باب ناصبی بودن اهالی ری بسیار گفته‌اند ، از جمله ابودلف که به روحیه ناصبی‌گری اهای ری و قساوت و خونریز بودنشان اشاره می‌کند.
علمای دینی نیز بدان اشاراتی داشته‌اند از جمله آنکه اسکافی در المعیار و الموازنه سه شهر اصلی پایگاه ناصبی‌ها را ری ، بصره و شام ذکر می‌کند.

مهمتر و قابل تأمل‌تر از قول مورخین و علماء روایاتی است که در زمینه رِی [که امروزه بخشی از تهران است] وارد شده است که به بعضی از آن اشاره می‌شود:

معاويۀ بن وهب گويد امام صادق (عليه السلام) به شعرى از ابن ابى عقب تمثل جست كه گويد:
در هنگام ظهر در زوراء هشتاد هزار نفر از آنان همچون شتر قربانى شوند.
امام (علیه السلام) فرمودند: زوراء را می‌شناسی؟
عرض کردم: فدایت شوم ، می‌گويند زوراء همان بغداد است.
امام فرمودند: نه، آيا به رِى رفته‌اى؟
گفتم آرى!
امام فرمودند: به بازار چارپايان رفتى؟
گفتم آرى.
امام فرمودند: آن كوه سياه را كه سمت راست جاده است ديده‌‏اى؟ آن زوراء است.
توضیح:
موقعیت بازار استر فروشان ری را نمی‌دانیم که شرق آن مشخص باشد ، اما با توجه به مشابهت حدیث با بخش ملاحم ری در خطبه اقالیم، احتمالاً اشاره به کوه توچال باشد ، چون کوههای شمالی رِی سیاهند.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند:
شيرينى ايمان بر قلب سِندى‌ها، زنگى‌ها، خوزیان، كردها، بربرها، [اهالی] ارتفاعات رِى و زنا زادگان داخل نمی‌شود.
توضیح:
ارتفاعات [النبک] ری قریب به یقین اشاره به کوه‌های شمالی ری دارد ، چرا که نبک عمدتاً به کوه نوک تیز اطلاق می شود، الله اعلم.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند
اهالی رِی دشمن خدا، رسول (صلواة الله علیه و آله) و اهلبیت (علیهم‌ السلام) هستند که جنگ با اهلبیت (علیهم السلام) را جهاد می‌دانند.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند:
ری از جمله شهرهائی است که خداوند در سورۀ اسراء ، آیه ۵۸ فرموده است: پیش از قیامت هلاکشان می‌کنیم یا به عذاب شدیدی گرفتار خواهیم ساخت.

محمد بن مسعود گوید نزد امام صادق جعفر (علیه السلام) رفتم ، در حالیكه گروهى از اهالی رِى نزد ایشان حضور یافته بودند. آنان سلام كردند و امام (علیه السلام) پاسخ سلام آنان را دادند و فرمودند: اهل كجائید؟
گفتند: مردمانى از اهل جبال هستیم.
امام فرمودند: از كدام جبال؟
گفتند از اهالی رى.
امام سر مبارک را به پائین انداخته [و گریست] تا آنجا كه محاسن شریفشان از اشك تر شد. آنگاه امام به آنان فرمودند: لعنت خدا بر رِى و آنچه در اوست، چرا كه به سبب آن جدم حسین (علیه السلام) كشته شد.
سخنگوى آنان برخاست و گفت یا ابا عبد الله امام ما [این بخش نامفهوم است، شاید عبارت رازیون باشد] هستیم.
امام فرمودند: مرحبا بر برادرانمان از اهل قم، اين دو شهر متقابل.
آنان گفتند: [این بخش نامفهوم است، شاید عبارت رازیون باشد] هستیم.
امام [مجدداً] فرمودند: مرحبا بر برادرانمان از قم.
آنان گفتند: یا ابا عبد الله! برای قمی‌ها چه فضیلتى است که ما هم به آنجا برویم و ساكن شویم؟
امام فرمودند: آگاه باشید كه براى خداوند حرمى است و آن مكه است و آگاه باشید که براى پیامبر (صلی الله علیه و آله) حرمى است و آن مدینه است و آگاه باشید که براى امیرالمؤمنین (علیه السلام) حرمى است و آن كوفه است و آگاه باشید که حرم من و فرزندانم پس از من قم است. در قم بانوئى از فرزندان من دفن خواهد شد كه نامش فاطمه (سلام الله علیها) است و با شفاعت او قمیون به بهشت وارد مى‌شوند.
گفتند این بانو از كدامیک از شما خواهد بود؟
امام فرمودند: از فرزندم موسى بن جعفر (علیهما السلام).
توضیح:
از جمله منابع این حدیث ، قدیمی‌ترین نسخه کتاب ارشاد است که در ۵۶۵ هجری کتابت شده است.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند:
ری ، قزوین و ساوه ملعون و شوم هستند.

بعضی از افراد در چهارچوب منافع و مطامع حکومتی گفته‌اند/ این لعانت و منحوس بودن ری مربوط به دوران قبل از شیعه شدن اهالی است. اما روایات نحوست و دشمنی رِی با اهلبیت (علیهم السلام) را تا زمان ظهور امام زمان (علیه‌السلام) برقرار می‌داند:

حضرت امام جعفروصادق (علیه السلام) فرمودند:
سیزده شهر و طائفه با قائم (عجل الله فرجه) خواهند جنگید. اهالی مکه، مدینه، شام، بصره، دشت میسان [در خوزستان]، رِی، بنی امیه، کردها، اعراب [بادیه نشین]، [قبایل] ضبه، غنی، باهله و أزد.

در حدیثی مفصل ، حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) پس از ذکر ملاحم شهرها، در مورد ری فرمودند: فتنۀ سخت در شهر ری ماندگار و مقیم است و خراب شدنش بدست دیلمیان خواهد بودد... تا آنکه در ادامه می‌فرمایند: شهر ری در زمان حکمرانی سفیانی (لعنة الله علیه) دچار قحطی ، سختی و بلای عظیم می‌شود ...

عبدالله بن سنان گوید: از امام صادق (علیه:السلام) سؤال شد که ناحیۀ جَبَل کجاست که بما روایت رسیده که هنگامی که امر بشما باز گردد، برخی از آنجا بزمین فرو روند؟!
امام (علیه السلام) فرمودند: در آنجا موضعی است که به آن بَحر گویند و قُم نامیده می‌شود که معدن شیعیان ماست؛ اما رِی ، وای بر آن از دو جناح آن. اما امان و آسودگی در آن [جبل] از جانب قم و مردمانش است.
گفته شد دو جناح آن کدامند؟
امام فرمودند: یکی بغداد و دیگری خراسان که در آن [ری] شمشیرهای خراسانیان و بغدادی‌ها بهم می‌رسد، پس خداوند در کیفر و هلاک آنها تعجیل نماید، پس مردم ری به قم پناه می‌برند و مردم قم آنها را پناه می‌دهند ...
توضیح:
بعید نیست جنگ مذکور اشاره به جنگ دولاب باشد که بین خراسانیان و لشکریانِ سفیانی (لعنة الله علیه) باشد که در اینجا نقل شده است ، الله اعلم!

مفضل بن عمر جعفی گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: آقای من! در آن هنگام [ظهور امام زمان (علیه السلام)] اوضاع دار الفاسقینِ زوراء چگونه خواهد بود؟!
امام (علیه السلام) فرمودند: در لعنت ، غضب شديد و انتقام سخت از جانب خداوند هستند، فتنه‌ها آن را ویران می‌کند و خاکستری از آن باقی می‌گذارد. پس وای و باز هم وای برای آن و ساکنانش از لشکریانی با پرچمهای زرد و رأیات و پرچمهای مغرب و از کسی که جزیره را به تصرف خود در می‌آورد و نیز از [سایر] پرچمها [لشکرهائی] که از دور و نزدیک بسوی آن راهی می‌شوند. بخدا قسم قطعاً انواع عذابی که بر سر امت‌های سرکش از اول آفرینش تا آخر آمده، بر سر آن خواهد آمد و عذابهائی که هیچ چشمی ندیده و گوشی نشنیده بر سرشان خواهد آمد. طوفان اهل آن جز به شمشیر نیست. پس وای بر کسی که در آنجا مسکن گزیند، چرا که ساکن آن در شقاوتش باقی می‌ماند و کسی که از آنجا بیرون رود ، در رحمت خداست. بخدا قسم آنچان اهل آن در [امور] دنیا رقابت کنند [در بعضی نسخ: باقی بمانند] تا اینکه گفته می‌شود براستی آن دنیاست. [تصور خواهد شد] که خانه‌ها و قصرهایش همان بهشت است، دخترانش همان حوریانند و پسرانش همان ولدان بهشتند و خداوند روزی بندگانش را جز در آنجا تقسیم نفرموده است...
توضیح:
این حدیث در نسخه چاپی هدایة الکبری که شدیدا ناقص و محرف است با لفظ بغداد آمده که از اضافات ناسخین است ، اما در نسخ خطی لفظ بغداد نیامده. مهمتر آنکه زوراء در احادیث متقدم و لسان پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین (صلواة الله علیهما و آلهما) غالباً اشاره به بغداد است ، مانند اینجا و اینجا اما در احادیث متأخر و بویژه در لسان امام صادق (علیه السلام) زوراء به ری و تهران اطلاق می‌شود که پیشتر ذکر شد ، همچنین سیاق روایت که پس از آن به قیام حسنی دیلمی اشاره می‌کند ، احتمال تهران را بسیار قویتر می‌کند، گرچه باز احتمال بسیار ضعیفی مبنی بر دلالت آن بر بغداد وجود دارد، الله اعلم

جناب مفضل بن عمر جعفی می‌گوید: حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند:
ای مفضل! آیا می‌دانی زوراء کجا واقع شده است؟
عرض کردم::خدا و حجتش داناترند.
امام فرمودند: بدان ای مفضل! در حوالی ری کوهی است سیاه رنگ که در دامن آن شهری بناء می‌شود که طهران نامیده شود و آن است زوراء که قصرهایش چون قصرهای بهشت و زنهایش گوئی حور العین باشند.
بدان ای مفضل! آن زنان لباس کفار بر تن مي‌کنند و همچون جباران خود را می‌آرايند، بر زین‌ها سوار مي‌شوند و از همسرانشان تمکين نمی‌کنند و به مکاسب و درآمد همسرانشان کفایت نمی‌کنند و از ایشان [بسيار] درخواست طلاق می‌کنند؛ مردها به مردها و زنها به زنها اکتفاء می‌کنند [و همجنس بازی می‌کنند]، مردها شبیه به زنها و زنها شبیه به مردها می‌شوند. اگر خواهی که دینت را حفظ کنی در این شهر سکونت نکن و آنجا را مسکن خويش قرار نده ، چرا که محل فتنه است؛ پس از آنجا همچون روباهی که از شيرها مي‌گريزد ،؛به قله کوهها و از صخره‌ای به صخرۀ ديگر فرار کن.

احادیث در بارۀ منحوس بودن تهران بیش از اینهاست که فقط به پاره‌ای از آنها اشاره شد.