لزوم خانه نشینیِ شیعیان امامیّه در زمان غیبت

ای جابر! ملازم خانه‌ات باش و دست و پائی نجنبان ، تا زمانیکه علاماتی را که می‌گویم ، مشاهده کنی ...

أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ هَؤُلاَءِ اَلرِّجَالِ اَلْأَرْبَعَةِ عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ وَ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ اَلْكُلَيْنِيُّ أَبُو جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى قَالَ وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ غَيْرُهُ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ وَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اَلْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْمَوْصِلِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَاشِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلاَلٍ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي اَلْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ اَلْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرُ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ): يَا جَابِرُ اِلْزَمِ اَلْأَرْضَ وَ لاَ تُحَرِّكْ يَداً وَ لاَ رِجْلاً حَتَّى تَرَى عَلاَمَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اِخْتِلاَفُ بَنِي اَلْعَبَّاسِ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ ذَلِكَ وَ لَكِنْ حَدِّثْ بِهِ مَنْ بَعْدِي عَنِّي وَ مُنَادٍ يُنَادِي مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ اَلصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ بِالْفَتْحِ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى اَلشَّامِ تُسَمَّى اَلْجَابِيَةَ وَ تَسْقُطُ طَائِفَةٌ مِنْ مَسْجِدِ دِمَشْقَ اَلْأَيْمَنِ وَ مَارِقَةٌ تَمْرُقُ مِنْ نَاحِيَةِ اَلتُّرْكِ وَ يَعْقُبُهَا هَرْجُ اَلرُّومِ وَ سَيُقْبِلُ إِخْوَانُ اَلتُّرْكِ حَتَّى يَنْزِلُوا اَلْجَزِيرَةَ وَ سَيُقْبِلُ مَارِقَةُ اَلرُّومِ حَتَّى يَنْزِلُوا اَلرَّمْلَةَ فَتِلْكَ اَلسَّنَةُ يَا جَابِرُ فِيهَا اِخْتِلاَفٌ كَثِيرٌ فِي كُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِيَةِ اَلْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ أَرْضُ اَلشَّامِ ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِكَ عَلَى ثَلاَثِ رَايَاتٍ رَايَةِ اَلْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ اَلْأَبْقَعِ وَ رَايَةِ اَلسُّفْيَانِيِّ فَيَلْتَقِي اَلسُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ فَيَقْتُلُهُ اَلسُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثُمَّ يَقْتُلُ اَلْأَصْهَبَ ثُمَّ لاَ يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلاَّ اَلْإِقْبَالَ نَحْوَ اَلْعِرَاقِ يَمُرُّ جَيْشُهُ بِقِرْقِيسِيَاءَ فَيَقْتَتِلُونَ بِهَا فَيُقْتَلُ بِهَا مِنَ اَلْجَبَّارِينَ مِائَةُ أَلْفٍ وَ يَبْعَثُ اَلسُّفْيَانِيُّ جَيْشاً إِلَى اَلْكُوفَةِ وَ عِدَّتُهُمْ سَبْعُونَ أَلْفاً فَيُصِيبُونَ مِنْ أَهْلِ اَلْكُوفَةِ قَتْلاً وَ صُلْباً وَ سَبْياً فَبَيْنَا هُمْ كَذَلِكَ إِذْ أَقْبَلَتْ رَايَاتٌ مِنْ قِبَلِ خُرَاسَانَ وَ تَطْوِي اَلْمَنَازِلَ طَيّاً حَثِيثاً وَ مَعَهُمْ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ اَلْقَائِمِ ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ مَوَالِي أَهْلِ اَلْكُوفَةِ فِي ضُعَفَاءَ فَيَقْتُلُهُ أَمِيرُ جَيْشِ اَلسُّفْيَانِيِّ بَيْنَ اَلْحِيرَةِ وَ اَلْكُوفَةِ وَ يَبْعَثُ اَلسُّفْيَانِيُّ بَعْثاً إِلَى اَلْمَدِينَةِ فَيَنْفَرُ اَلْمَهْدِيُّ مِنْهَا إِلَى مَكَّةَ فَيَبْلُغُ أَمِيرَ جَيْشِ اَلسُّفْيَانِيِّ أَنَّ اَلْمَهْدِيَّ قَدْ خَرَجَ إِلَى مَكَّةَ فَيَبْعَثُ جَيْشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلاَ يُدْرِكُهُ حَتَّى يَدْخُلَ مَكَّةَ خٰائِفاً يَتَرَقَّبُ عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) قَالَ فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ اَلسُّفْيَانِيِّ اَلْبَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ يَا بَيْدَاءُ أَبِيدِي اَلْقَوْمَ فَيَخْسِفُ بِهِمْ فَلاَ يُفْلِتُ مِنْهُمْ إِلاَّ ثَلاَثَةُ نَفَرٍ يُحَوِّلُ اَللَّهُ وُجُوهَهُمْ إِلَى أَقْفِيَتِهِمْ وَ هُمْ مِنْ كَلْبٍ وَ فِيهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ «يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ أُوتُوا اَلْكِتٰابَ آمِنُوا بِمٰا نَزَّلْنٰا مُصَدِّقاً لِمٰا مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّهٰا عَلىٰ أَدْبٰارِهٰا» اَلْآيَةَ قَالَ وَ اَلْقَائِمُ يَوْمَئِذٍ بِمَكَّةَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى اَلْبَيْتِ اَلْحَرَامِ مُسْتَجِيراً بِهِ فَيُنَادِي يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّا نَسْتَنْصِرُ اَللَّهَ فَمَنْ أَجَابَنَا مِنَ اَلنَّاسِ فَإِنَّا أَهْلُ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ مُحَمَّدٍ وَ نَحْنُ أَوْلَى اَلنَّاسِ بِاللَّهِ وَ بِمُحَمَّدٍ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَمَنْ حَاجَّنِي فِي آدَمَ فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِآدَمَ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِنُوحٍ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي إِبْرَاهِيمَ فَأَنَا أَوْلَى اَلنّٰاسِ بِإِبْرٰاهِيمَ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي مُحَمَّدٍ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِمُحَمَّدٍ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي اَلنَّبِيِّينَ فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِالنَّبِيِّينَ أَ لَيْسَ اَللَّهُ يَقُولُ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ - «إِنَّ اَللّٰهَ اِصْطَفىٰ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْرٰاهِيمَ وَ آلَ عِمْرٰانَ عَلَى اَلْعٰالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهٰا مِنْ بَعْضٍ وَ اَللّٰهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» فَأَنَا بَقِيَّةٌ مِنْ آدَمَ وَ ذَخِيرَةٌ مِنْ نُوحٍ وَ مُصْطَفًى مِنْ إِبْرَاهِيمَ وَ صَفْوَةٌ مِنْ مُحَمَّدٍ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ) أَلاَ فَمَنْ حَاجَّنِي فِي كِتَابِ اَللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِكِتَابِ اَللَّهِ أَلاَ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي سُنَّةِ رَسُولِ اَللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى اَلنَّاسِ بِسُنَّةِ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَأَنْشُدُ اَللَّهَ مَنْ سَمِعَ كَلاَمِي اَلْيَوْمَ لَمَّا بَلَّغَ اَلشَّاهِدُ مِنْكُمُ اَلْغَائِبَ وَ أَسْأَلُكُمْ بِحَقِّ اَللَّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ بِحَقِّي فَإِنَّ لِي عَلَيْكُمْ حَقَّ اَلْقُرْبَى مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ إِلاَّ أَعَنْتُمُونَا وَ مَنَعْتُمُونَا مِمَّنْ يَظْلِمُنَا فَقَدْ أُخِفْنَا وَ ظُلِمْنَا وَ طُرِدْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ بُغِيَ عَلَيْنَا وَ دُفِعْنَا عَنْ حَقِّنَا وَ اِفْتَرَى أَهْلُ اَلْبَاطِلِ عَلَيْنَا فَاللَّهَ اَللَّهَ فِينَا لاَ تَخْذُلُونَا وَ اُنْصُرُونَا يَنْصُرْكُمُ اَللَّهُ تَعَالَى - قَالَ فَيَجْمَعُ اَللَّهُ عَلَيْهِ أَصْحَابَهُ ثَلاَثَمِائَةٍ وَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ رَجُلاً وَ يَجْمَعُهُمُ اَللَّهُ لَهُ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ قَزَعاً كَقَزَعِ اَلْخَرِيفِ وَ هِيَ يَا جَابِرُ اَلْآيَةُ اَلَّتِي ذَكَرَهَا اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ - «أَيْنَ مٰا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اَللّٰهُ جَمِيعاً إِنَّ اَللّٰهَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» فَيُبَايِعُونَهُ بَيْنَ اَلرُّكْنِ وَ اَلْمَقَامِ وَ مَعَهُ عَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) قَدْ تَوَارَثَتْهُ اَلْأَبْنَاءُ عَنِ اَلْآبَاءِ وَ اَلْقَائِمُ يَا جَابِرُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ اَلْحُسَيْنِ يُصْلِحُ اَللَّهُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ فَمَا أَشْكَلَ عَلَى اَلنَّاسِ مِنْ ذَلِكَ يَا جَابِرُ فَلاَ يُشْكِلَنَّ عَلَيْهِمْ وِلاَدَتُهُ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ وِرَاثَتُهُ اَلْعُلَمَاءُ عَالِماً بَعْدَ عَالِمٍ فَإِنْ أَشْكَلَ هَذَا كُلُّهُ عَلَيْهِمْ فَإِنَّ اَلصَّوْتَ مِنَ اَلسَّمَاءِ لاَ يُشْكِلُ عَلَيْهِمْ إِذَا نُودِيَ بِاسْمِهِ وَ اِسْمِ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ.

جابر بن يزيد جعفىّ‌ (رضوان الله علیه) روایت کرد که حضرت مولانا امام محمد باقر (عليه السّلام) فرمود: اى جابر! بچسب به زمین [خانه‌نشين باش] و دست و پائى نجنبان [در طرفداری از کسی وارد فتنه‌ها ، انقلابها و جنگها نشو] تا نشانه‌هائى را كه برايت می‌شمارم ، درک کنی و ببينى البته اگر ببینی!
نخستين آنها اختلاف بنی عبّاس است و من در تو نمى‌بينم كه آن زمان را درک کنی ، ولی آن را از من روايت كن ، برای [شیعیانم] که پس از من خواهند آمد ، و علامت دیگر صدائی از جانب دمشق بشما می‌رسد که از فتح خبر می‌دهد ، و قريه‌اى از آباديهاى شام بنام جابيه فرو می‌رود، و بخشى از قسمت راست مسجد دمشق فرو ريزد، و گروهى مارقه [كه شورشيانى گمراه] از سمت و سوی ترك خروج كنند ، و پس از آن اغتشاش و بى‌قانونى و هرج و مرج در روم [و غرب] باشد، و طايفۀ ترك روى آورند تا آنكه در جزيره [شمال غرب عراق و شمال شرق سوریه] فرود آيند، و نيز شورشيان از روم روى آورند تا در رمله [اسرائیل] فرود آيند [و نیرو پیاده کنند] ،پس در آن سال اى جابر در هر سرزمينى از ناحيۀ مغرب [غرب قارۀ آسیا] اختلاف فراوانى پديد آيد، پس نخستين سرزمينى كه ويران مى‌شود سرزمين شام باشد، سپس در آن هنگام اختلاف آنان [اهل شام] بر حول سه پرچم باشد: پرچم أصهب و پرچم أبقع و پرچم سفيانى ، پس سفيانى (لعنة الله علیه) با ابقع برخورد كند و بجنگ پردازند، و سفيانى او و هر كس را كه از او پيروى مى‌كند ، خواهد كشت ؛ سپس أصهب را مى‌كشد، و بعد ديگر همّتى بكار نخواهد بست ، مگر روى آوردن بسوى عراق، و سپاهيانش به قرقيسيا [مرز عراق و سوریه] گذر كنند و در آنجا بجنگ پردازند و صد هزار تن از ستمكاران و جباران در آنجا كشته شوند، و سپس سفيانى (لعنة الله علیه) سپاهى به كوفه گسيل دارد كه هفتاد هزار نفر باشند پس ايشان مردم كوفه را بكشند و بدار آويزند و اسير كنند، در كشاكشى اين چنين كه بر ايشان واقع شده، ناگاه پرچمهائى از جانب خراسان [لشکریان سید حسنی و شعیب بن صالح] پديدار شود و پرچمداران منزلها را با سرعت بسيار بپيمايند و بین آنان چند تن از اصحاب قائم (علیه السلام) [با اهدافی] حضور دارند، سپس مردى از موالى اهل كوفه با جمعى ناتوان خروج كند، ولی فرماندۀ سپاه سفيانی (لعنة الله علیه) ميان حيره و كوفه او را بقتل رساند و سفيانى (لعنة الله علیه) گروهى را به مدينه روانه كند و حضرت مهدى (علیه السلام) از آنجا به مكّه رهسپار شود و خبر به فرماندۀ سپاه سفيانى (لعنة الله علیه) رسد كه مهدى (علیه السلام) بجانب مكّه بيرون شده است، پس او لشكرى از پى او روانه كند ، ولى او را نيابد تا اينكه حضرت مهدى (علیه السلام) با حالت نگرانى همانند حال موسى بن عمران (علیه السلام) ، داخل مكّه شود.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: فرماندۀ سپاه سفيانى (لعنة الله علیه) در صحرا [ سرزمین بیداء] فرود مى‌آيد، پس آواز دهنده‌اى [حضرت جبرائیل (علیه السلام)] از آسمان نداء مى‌كند كه «اى دشت! آن قوم را نابود ساز» ؛ پس دشت نيز همۀ [لشکر] آنان را بدرون خود فرو می‌بلعد و هيچيك از آنان نجات نمى‌يابد ، مگر سه نفر كه خداوند چهره و صورت آنان را به پشت سر آنان بر مى‌گرداند و ايشان از قبيلۀ كلب هستند ، و اين آيه در مورد آنان نازل شده است که: «اى كسانى كه كتاب بشما داده شده به آنچه ما فرو فرستاديم كه تأئید کنندۀ آنچه نزد شماست [تورات و انجيل] و آن را تصديق مى‌كند ايمان آوريد پيش از آنكه چهره‌هائى را محو سازيم و آنها را به پشتهايشان برگردانيم -تا آخر آيه».
حضرت فرمود: قائم (عجل الله فرجه) در اين هنگام [که سپاه سفیانی (لعنة الله علیه) بزمین فرو می‌روند] در مكّه خواهد بود، پس پشت خود را به کعبه بيت الحرام تكيه داده و بدان پناه جسته و [با صدای عالمگیر] آواز مى‌دهد: اى مردم! ما از خدا يارى مى‌طلبيم، چه كسى از مردم نصرت خواهی ما را لبیک مى‌گويد؟ كه ما اهلبیت پيامبر شما محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) هستيم، و ما شايسته‌ترين مردم به خداوند و محمّد (صلّى اللّٰه عليه و آله) مى‌باشيم، پس هر كه در بارۀ آدم (علیه السلام) با من محاجّه كند [و بگوید از پیروان اوست] بداند كه من سزاوارترين مردم به آدم (علیه السلام) هستم؛ و هر كه با من در بارۀ نوح و ابراهیم (علیهما السلام) محاجّه پردازد [و بگوید من پیرو نوح یا ابراهیم (علیهما السلام) هستم] بداند كه من شايسته‌ترين مردم به نوح و ابراهيم (علیهما السلام) هستم؛ و هر كس در مورد محمّد (صلّى اللّٰه عليه و آله) با من به محاجّه برخيزد بداند كه من سزاوارترين مردم به محمّد (صلّى اللّٰه عليه و آله) هستم، و هر كس در مورد هر یک از پيامبران با من محاجّه كند ، بداند كه من سزاوارترين مردم به پيامبران هستم، مگر خداوند در كتاب خود نمى‌فرمايد: «إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ اِصْطَفىٰ‌ آدَمَ‌ وَ نُوحاً وَ آلَ‌ إِبْرٰاهِيمَ‌ وَ آلَ‌ عِمْرٰانَ‌ عَلَى اَلْعٰالَمِينَ‌ ؛ همانا خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان برگزيد ، فرزندانى كه برخى از آنان از نسل پاره‌اى ديگر هستند و خداوند شنوا و دانا است» ؛ پس من يادگارى هستم از آدم (علیه السلام) و بجا ماندۀ از نوح (علیه السلام) و برگزيدۀ از ابراهيم (علیه السلام) و خلاصه‌اى از محمّد (صلواة الله علیه و آله) كه درود خداوند بر تمامى آنها باد.
بدانيد هر كس با من در بارۀ كتاب خدا به محاجّه پردازد پس من شايسته‌ترين و نزدیکترین مردم به كتاب خداوند هستم، هان: هر كه در مورد سنّت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با من محاجّه كند ، بداند كه من سزاوارترين مردم به سنّت رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) هستم، پس من به خدا سوگندتان مى‌دهم هر كس كه امروز سخن مرا مى‌شنود كه حاضران به غايبان از شما ابلاغ كند و بحقّ‌ خدا و حقّ‌ رسول او (صلّى اللّٰه عليه و آله) و حقّ‌ خودم كه مرا بر شما حقّ‌ خويشاوندى با رسول خدا است ، از شما مى‌خواهم كه ما را يارى نمائيد و از ما باز داريد آن كس را كه بما ستم مى‌كند كه ما همانانیم که مورد وحشت و ستم قرار گرفتيم و از شهرها و فرزندانمان رانده شديم و بر ما ستم شد و از حقّمان كنار زده شديم و آنانكه بر باطل بودند ، بر ما نسبت ناروا بستند. پس خدا را خدا را [بياد آريد] در حقّ‌ ما، ما را خوار نسازيد و ما را يارى كنيد تا خداى تعالى شما را يارى فرمايد».
آنحضرت ادامه داد: پس خداوند سيصد و سيزده نفر ياران آنحضرت را [باعجاز طی الارض] بر اطراف او گرد مى‌آورد، و خداوند آنان را بدون قرار قبلى براى او فراهم آورد بسان پاره‌هاى ابر پائيز [كه متفرّق هستند و بعد بهم مى‌پيوندند] اى جابر اين همان آيه‌اى است كه خداوند در كتاب خود آن را ذكر كرده است كه: «أَيْنَ‌ مٰا تَكُونُوا يَأْتِ‌ بِكُمُ‌ اَللّٰهُ‌ جَمِيعاً ، هر كجا كه باشيد خداوند همگى شما را گرد مى‌آورد كه خدا بر همه چيز توانا است». پس در ميان ركن و مقام با او بيعت مى‌كنند و با او عهد و وصيّت نامه‌اى از رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) همراه است كه امامان یکی پس از دیگری آن را از پدران خود به ارث دريافت داشته‌اند، و قائم (عجل الله فرجه) - اى جابر - مردى از فرزندان و نسل امام حسين (علیه السلام) است كه خداوند كار او را يك شبه برايش اصلاح مى‌فرمايد، پس هر چه از آن جمله در شناخت او بر مردم مشكل نمايد ، ديگر زاده شدن او از نسل رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) و ارث بردن او عالمی از عالمى [یعنی امامی از امامی] یکی پس از ديگرى بر ايشان مشكل نخواهد بود [یعنی او عالم به جمیع علوم است] و باز اگر اينها هم جملگى بر ايشان مشكل باشد ، آن آواز كه از آسمان بر مى‌خيزد هنگامى كه او بنام خودش و پدر و مادرش خوانده مى‌شود ، ديگر مشكلى را بر ايشان باقى نمى‌گذارد» [یعنی صیحه آسمانی آشکارترین نشانۀ شناخت اوست].
منابع:
الغيبة ، شیخ نعمانی: ج ۱:، ص ۲۷۹.
البرهان في تفسير القرآن: ج ۲ ، ص ۸۷.
بحارالأنوار: ج ۵۲ ، ص ۲۳۷.

اللهم صلی علی محمد و آل محمد ، و عجل فرجهم ، والعن اعدائهم اجمعین.