آخرالزمان - هر سال بدتر از پارسال!

رنج و اندوهی که تنها یک چاره دارد!

جُبیر بن نوف گوید: به ابوسعید خُدَری گفتم: «بخدا قسم هر سالی که بر ما می‌گذرد ، از سال قبل بدتر است و امیری بر ما مسلّط نمی‌گردد ، مگر آنکه از امیر سابق بدتر است»
ابوسعید گفت: «آنچه را که گفتی ، من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم ، و شنیدم که می‌فرمود: «همواره وضع شما چنین خواهد بود ، تا اینکه شخصی در عصر فتنه و ستم متولد شود که مردم او را نشناسند ، تا اینکه زمین پر از ظلم شود ، تا جائیکه کسی قدرت نداشته باشد نام الله را بر زبان آورد! سپس خداوند مردی از من و از عترت مرا برانگیزد و او زمین را پر از عدل کند ، چنانکه دیگران پیش از او ، آن را پر از ستم کرده‌اند. زمین پاره‌های جگر خود را برای او بیرون می‌آورد و چنان ثروت می‌پراکند که قابل شمارش نیست ؛ و این زمانی است که اسلام استقرار می‌یابد»
منبع:
امالی ، شیخ طوسی: صفحات ۷۵۴ و ۷۵۵.

شیخ حرّ عاملی (رضوان الله علیه) می‌نویسد: بر جلد کتاب ثواب الأعمال [تالیف شیخ صدوق (رحمة الله علیه)] بخط برخی از علمای ما نامۀ امام حسن عسکری (علیه السلام) به پدر شیخ صدوق را یافتم که حضرت در ضمن نامه‌ای طولانی فرموده بود:
«بر تو باد صبر کردن و انتظار فرج را کشیدن. زیرا پیامبر (صلواة الله علیه و آله) فرموده: "بهترین اعمال امت من انتظار فرج است". پیوسته شیعیان ما در غم و اندوه خواهند بود تا زمانیکه فرزندم ظهور کند ؛ همان کسی که پیامبر بشارت ظهور او را داد و فرمود: "زمین را پر از عدل و داد نماید ، آنچنان که پر از ظلم و ستم شده است"
ای شیخ من! ای ابا الحسن [کُنیه پدر شیخ صدوق ابوالحسن بود]! صبر پیشه کن و همۀ شیعیانم را به صبر دستور بده! همانا زمین از آنِ خداوند است و به هر کس از بندگانش بخواهد می‌دهد و عاقبت نیکو از آنِ پرهیزگاران است».
منبع:
إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات: جلد ۵ ، صفحات ۲۰۳ و ۲۰۴.
المناقب ، إبن شهر آشوب،: جلد ۴ ، صفحه ۴۲۵.

ابوالصباح گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که پیرمردی وارد شد و گفت: ای اباعبدالله! از ناسپاسی فرزندانم و جفای برادرانم نسبت به خود با وجود سالخوردگی شکایت دارم.
امام (علیه السلام) فرمود: ای شیخ! برای حقّ دولتی است و برای باطل دولتی! هر یک از این دو در دولت دیگر ذلیل است. کمترین مصیبتی که مؤمن در دولت باطل می‌بیند ، آزار دیدن از فرزندان و جفاء دیدن از برادرانش است ؛ و هیچ مؤمنی نیست که در دولت باطل آسایشی ببیند ، جز آنکه قبل مرگش گرفتار گردد ؛ یا در بدنش یا در فرزندش یا در مالش ، تا خداوند او را از آنچه در دوران دولت باطل بدست آورده پاک و رها سازد ، و بهره‌اش را در دولت حق بسیار گرداند ، پس صبر پیشه کن و تو را بشارت باد.
منبع:
کافی: جلد ۲ ، صفحه ۴۴۷.

پی‌نوشت:
حدیث فوق اشاره به وضعیت مؤمنان دارد ، نه عموم مردم.
در حدیثی مشابه می‌خوانیم: «لیس لمصاص شیعتنا فی دولة الباطل إلا القوت».
شیعیان خالص ما در دولت باطل جز به اندازۀ قوت [غذای روزانه و حداقل رفاه] بهره‌ای ندارند.
منبع:
کافی: جلد ۲ ، صفحه ۲۶۱.
امام (علیه السلام) به رجعت [بازگشت] آن مرد در دوران دولت مهدوی بشارت دادند.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در توصیف قائم آل محمد (صلواة الله علیه و آله) به ابراهیم کرخی فرمودند:
... او کسی است که شیعیانش را بعد از گرفتاریهای شدید ، بلاهای طولانی و ظلم و ترس نجات خواهد داد. خوش بحال کسی که آن زمان را درک کند ...!
منابع:
الغیبة ، شیخ نعمانی: صفحه ۹۲.
کمال الدین و تمام النعمة ، شیخ صدوق: صفحات ۳۶۱ و ۶۱۳.

یادآوری:
روایات و اخبار آخرالرمانی ، علاوه بر صبر ، به شیعیان مؤمن هشدار می‌دهند که خویشتن‌دار بوده و دست به هیچ اقدامی نزنند ؛ و از مداخله در کشمکش‌های قدرت بین قدرتهای محلی و منطقه‌ای و بین المللی بشدت پرهیز کنند.
پس
ما شیعیان امامیّه ، بر علیه هیچ حکومتی اقدام میدانی انجام نمی‌دهیم
و
در فتنه‌ها و هیجانات اجتماعی ، در خانه می‌مانیم
زیرا
در هر فتنه‌ای ، هر دو طرف ماجرا ، ریگی به کفش دارند.
و
در خانه می‌مانیم
زیرا
در قیامهای قبل از ظهور ، قاتل و مقتول ، هر دو در جهنّم هستند.