نداء

ندائی از آسمان
ندائی از زمین

محتوای ندای جبرئیل امین (عللیه السلام)

محتوای ندای ابلیس (لعنة اللّٰه علیه)

بررسی محتوای ندای جبرئیل امین (علیه السلام) و فریاد شیطان (لعنة الله علیه) در کلام حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام)

حضرت امام جعفر صادق (صلواة اللَّه علیه) فرمودند:
یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَنَّ فُلَاناً هُوَ الْأَمِیرُ وَ یُنَادِی مُنَادٍ أَنَّ عَلِیّاً وَ شِیعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ.
قُلْتُ: فَمَنْ یُقَاتِلُ الْمَهْدِیَّ بَعْدَ هَذَا؟
فَقَالَ: إِنَّ الشَّیْطَانَ یُنَادِی أَنَّ فُلَاناً وَ شِیعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ لِرَجُلٍ مِنْ بَنِی أُمَیَّةَ

منادی از آسمان نداء می‌دهد: همانا فلانی [یعنی مهدی (علیه السلام)] ، او امیر است و یک منادی نداء می‌دهد: «همانا علی (علیه السلام) و شیعیانش رستگارانند».
عرض شد: بعد از این [علامت و نشانه‌ها] چه کسی با مهدی (علیه السلام) جنگ می‌کند؟
فرمودند: «همانا شیطان (لعنة الله علیه) نداء می‌دهد: فلانی ، یعنی مردی از بنی امیه [عثمان (لعنة الله علیه)] و پیروانش رستگارانند.

همچنین حضرت امام جعفر صادق (صلواھ اللَّه علیه) فرمودند:
یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عَلِیٍّ وَ شِیعَتِهِ ثُمَّ یُنَادِی إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ فِی آخِرِ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی السُّفْیَانِیِّ وَ شِیعَتِهِ فَیَرْتَابُ عِنْدَ ذَلِکَ الْمُبْطِلُونَ.

یک منادی از آسمان در اول روز نداء می‌دهد: «آگاه باشید حق در علی (علیه السلام) و شیعیانش می‌باشد» ، سپس ابلیس (لعنة الله علیه) در آخر روز نداء می‌دهد: «حق در سفیانی و پیروانش می‌باشد» ؛ پس در این هنگام افراد مبطل دچار ریب و شکّ می‌شوند!
منابع:
بحارالأنوار: جلد ۵۲ ، صفحه ۲۹۴.
کمال الدين و تمام النعمة: جلد ۲ ، صفحه ۶۵۲.

پی‌نوشت:
در برخی روایات محتوای ندای آسمانی معرفی امام زمان (علیه السلام) با نام و ویژگی‌های آنحضرت است و در برخی روایات نیز محتوای ندای آسمانی حقانیت حضرت امام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و رستگاری شیعیانِ آنحضرت دانسته شده است:
«إِنَّ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ هُوَ الْإِمَامُ»
که نام امام و پدر او برده می‌شود.

يُنَادِي بِاِسْمٍ وَ اِسْمُ اَبِيهِ اَلَا اِنَّ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ اَطِيعُوهُ
«منادی به اسم قائم (علیه السلام) و اسم پدرش نداء می‌دهد که آگاه باشيد! فلانی فرزند فلانی، قائم آل محمد است، پس سخن او را بشنويد و او را اطاعت كنيد!»

«أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ
وَ شِیعَتِهِ»
آگاه باشيد که حق در علی بن ابی طالب (علیهما السلام) و شیعیان اوست!

«أَنَّ فُلَاناً هُوَ الْأَمِیرُ»
همانا فلانی ؛ یعنی امام زمان (علیه السلام) امیر است.

«يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ يَسْمَعُهُ كُلُّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عَلِيٍّ وَ شِيعَتِه‏»
در ابتدای روز ، گوينده‌ای در آسمان نداء می‌دهد كه آگاه باشيد كه حق با علی (علیه السلام) و شيعيان اوست.

«أَنَّ عَلِیّاً وَ شِیعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ»
همانا علی (علیه السلام) و شیعیان او رستگاران هستند!

پس صیحه فوق که صیحه اول محسوب می‌شود، دو بخش دارد: در قسمتی از آن نام امام زمان (علیه السلام) و نام پدرش برده می‌شود و در بخش دیگر، حضرت امام علی بن ابی طالب (علیهما السلام) و شیعیان او بر حق معرفی می‌شوند. این صیحه توسط حضرت جبرئیل امین (علیه السلام) در اول شب یا اول روز سر داده می‌شود.

اما محتوای ندای ابليس (لعنة الله علیه) که برای به فتنه انداختن مردم، در آخر همان روز یا آخر شب دوم یا فردا یا آخر شب از زمین نداء و صیحه می‌زند:
«أَنَّ فُلَاناً وَ شِیعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ»
فلانی [مردی از بنی امیه که یا عثمان بن عفان (لعنة الله علیه) يا عثمان بن عنبسه (لعنة الله علیه) که همان سفیانی است] و پیروان او رستگاران هستند!

«أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عُثْمَانَ وَ شِیعَتِهِ»
آگاه باشید که حق در عثمان [پسر عفان یا پسر عنبسه که همان سفیانی است] و پیروان اوست.

«أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ وَ شِیعَتِهِ فَإِنَّهُ قُتِلَ مَظْلُوماً فَاطْلُبُوا بِدَمِهِ»
حق در عثمان بن عفّان و پیروان او است ، زيرا او مظلوم كشته شد ؛ خونش را مطالبه كنيد.

«أَلَا إِنَّ فُلَاناً قُتِلَ مَظْلُوماً»
همانا فلانی [عثمان بن عفان (لعنة الله علیه)] مظلوم کشته شد!

«أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی السُّفْیَانِیِّ وَ شِیعَتِهِ»
آگاه باشید حق در سفیانی (لعنة الله علیه) و پیروان اوست.

بعد از صیحۀ ابليس (لعنة الله علیه) ، تنها اهل باطل و کسانی که ایمان ثابتی ندارند، به شکّ می‌افتند؛ ولی کسانی که قبلاً رخ دادن این صیحه‌ها را از طریق روایات نقل می‌کردند و به قوع آن باور داشتند، به فتنه دچار نمی‌شوند.

ما مؤظف به پیروی از صیحۀ اول هستیم که توسط حضرت جبرئیل امین (علیه السلام) مبنی بر امامت امام زمان (عجل الله فرجه) ، و حقانیت حضرت مولانا امام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) سر داده می‌شود ؛ و صيحۀ دوم از ابليس (لعنة الله علیه) و مبنی بر حقانیت عثمان بن عنبسه (لعنة الله علیه) يا همان سفیانیِ ملعون و حقانیت عثمان بن عفان (لعنة الله علیه) و مظلومانه کشته شدنِ آن ملعون است ، و موجب فتنه اهل باطل می‌شود.

روشن است که آگاهی و اعتقاد شیعیان امامیّه به این رخداد ، بسیار لازم و حياتی است.