علمایی که باعث گمراهی امّت می‌شوند.

امّا آنانكه در كردار زشت و شرم آور ، پا جاي پاي فقيهان ناپاك مي‌گذارند ؛ از آنها هيچ چيزي را دربارهء ما نپذيريد و آنها را گرامي نداريد كه آنچه آنها دربارهء ما نقل مي‌كنند ، بسيار آميخته با دروغ است ؛ زيرا آن ناپاكان ، سخن ما را مي‌گيرند و از روي ناداني در سراسر آن دست مي‌برند و همه چيزش را دگرگون مي‌كنند و بسبب كم خردي خود و ديگران ، بما دروغ مي‌بندند ؛ و اينگونه از كالاي دنيا ، توشه براي آتش جهنم بر مي‌گيرند. از جملهء آنها گروه ناصبي‌ها هستند كه نمي‌توانند عيبي از ما بجويند ، پس گوشه‌اي از دانش‌هاي صحيح ما را فرا مي‌گيرند و با آن ، بسوي شيعيان ما روي مي‌آورند و نزد ناصبي‌هاي جنگ‌افروز آن را تباه مي‌كنند و چند و چندين برابرش بر آن مي‌افزايند و اين چنين دروغهايي بر ما مي‌بندند كه از ما بدور است. پس مسلمانان شيعه و فرمانبردار ما ، بگمان آنكه برگرفته از دانش ماستد، آن را مي‌پذيرند و گمراه مي‌شوند و ديگران را به گمراهي مي‌كشانند. ضرر آن ناصبي‌ها بر شيعيان ناتوان ما ، زيان بارتر از لشكر يزيد - كه لعنت و عذاب بر او باد - بر حسين بن علي (عليه السلام) و يارانش است ؛ زيرا آنان جان و مال آنها را به يغما مي‌برند و آن جان و مال باختگان در ازاي گزندي كه از دشمنانشان مي‌بينند ، والاترين درجات را نزد خداوند مي‌يابند. اما آن علماي بدكار ناصبي ، كه خود را دوستدار ما و مخالف دشمنان ما نشان مي‌دهند ، شيعيان بيچارهء ما را در شك و شبهه مي‌اندازند و آنها را به گمراهي مي‌افكنند و از جستجوي حقيقت راستين باز مي‌دارند ؛ و البته آن كس كه در ميان آن توده، خدا را در قلب خود بيابد،تنها در پي حفاظت از دين و بزرگ داشتن وليّ خويش برمي‌آيد و وي را در برابر آن يزيد فريبكار كفرپيشه،تنها نمي‌گذارد و مؤمنانه خود را براي ياري او آماده مي‌سازد و در بارهء او راهي نيك ، پيشه مي‌سازد و آنگاه خداوند ، او را با پذيرفتن كردارش ، كامياب مي‌سازد و به پاداش رفتارش ، خير دنيا و آخرت را برايش فراهم مي‌سازد و براي هر كس كه در پي گمراه كردن اوست ، لعنت دنيا و عذاب آخرت را گرد مي‌آورد.

همچنین رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: بدترين علماي امّت, ما ، كساني هستند كه مردم را از ما گمراه مي‌كنند و راه‌هايي را كه بسوي ماست ، قطع مي‌كنند و اسمهاي ما را بر دشمنانمان مي‌گذارند و لقب‌هاي ما را به آنها مي‌دهند و بر آنها درود مي‌فرستند ؛ حال آنكه سزاوار لعنت هستند و بر ما لعنت مي‌فرستند ، حال آنكه ما در كرامات خداوند غوطه‌ور هستيم و با برخورداري از درود خدا و درود فرشتگان درگاه او ، از درود فرستادن آنها بي‌نيازيم.
سپس حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود: به اميرمؤمنان ، حضرت علي (عليه السلام) عرض كردند: بهترين آفريده‌ها پس از امامان هدايتگر و روشني بخش تاريكي چه كساني هستند؟
حضرت (عليه السلام) فرمود: علماء ، آنگاه كه درست كار باشند.
عرض كردند: و بدترين آفريدگان خدا پس از شيطان و فرعون و نمرود و آنهايي كه نام و لقب شما را بخود نهاده‌اند و جاي شما را گرفته‌اند و در سرزمين‌هاي شما حكمراني مي‌كنند ، چه كساني هستند؟
حضرت (عليه السلام) فرمود: علماء ، آنگاه كه بدكار باشند و باطل را آشكار و حق را پنهان كنند. خداوند عز و جل دربارهء اينان فرموده است: «أُولَئِكَ يَلعَنُهُمُ اللّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ اِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ»[آنان را خدا لعنت مي‏كند و لعنت ‏كنندگان ، لعنتشان مي‏كنند ؛ مگر كساني كه توبه كردند][۲].
سپس خداوند متعال فرمود:«فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِندِ اللّهِ لِيَشْتَرُواْ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا».
حضرت (عليه السلام) فرمود: خداوند عز و جل اين سخن را در باره  آن گروه از يهوديان فرمود كه اوصافي نوشتند و پنداشتند آن نوشته ، اوصاف پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) است ؛ حال آنكه بر خلاف اوصاف ايشان بود. آنها به بيچارگان يهود مي‌گفتند: اين اوصاف پيامبري است كه در آخرالزمان برانگيخته مي‌شود: او تن و شكمي بزرگ و موي خرمايي رنگ دارد و اوصاف محمّد (صلی الله علیه و آله) بر خلاف اين است و آن پيامبر ، پانصد سال بعد مي‌آيد و هدف آنها اين بود كه رياستشان بر ناتوانان يهود بر جا بماند و شايستگي آنها بر سرشان پايدار باشد و خدمت به محمّد (صلي الله عليه و آله) و علي (عليه السلام) و خاندان برگزيدگان ايشان را از سر خود باز كنند.
خداوند عزوجل فرمود:«فَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ» از اين اوصاف ساختگي كه بر خلاف اوصاف محمّد (صلي الله عليه و آله) و علي (عليه السلام) مي‌باشد ، آنها بسختي عذاب ، در دردناكترين جاهاي دوزخ گرفتار مي‌شوند. «وَ وَيْلٌ لَّهُمْ» از سختي دوبارهء عذاب ، افزون بر بار نخست ، «مِّمَّا يَكْسِبُونَ» از اموالي كه با استوار كردن تودهء خود ، در تكذيب محمّد ، رسول خدا (صلي الله عليه و آله) و انكار جانشيني برادرش علي ، ولي خدا (عليه السلام) ، از آنها بدست مي‌آورند.[۳]
پی‌نوشت:
[۱]سوره بقره: آیات ۷۸-۷۹.
[۲]بقره: آیات ۱۵۹-۱۶۰.
[۳]تفسير منسوب به امام حسن عسكری (علیه السلام) ، ص ۲۹۹ ، ح ۱۴۳-۱۴۵.