توقیع ونامهء امام زمان (عج) درمبارزه با مدعیان نیابت

در برخورد و نفی مدعیان, نیابت, از جانب حضرت صاحب (عج) باید توجه نمود که از جهت زمان,ی ادعای نیابت در عصر پایان حضور ائمه (علیهم السلام) و در دوره آغازین غیبت صغری واقع شده بود.

در حقیقت دوره غیبت صغری مقدمه‌ای بود برای آماده سازی مردم برای پذیرش مرحله مهم بعدی ، یعنی غیبت کبری  و جریان ادعای نیابتا ز جانب امام, زمان (عج) در زمان غیبت صغری ، علاوه بر اینکه یک بدعت و ادعای دروغ بود ؛ نسبت به آینده نیز این خطر را در پی داشت که برای کسانی در زمان غیبت کبری زمینه کج اندیشی را فراهم نموده و از جانب امام غائب ادعای  نیابت نماید. روی این جهت با مطالعه سرنوشت مدعیان نیابت در دوره غیبت صغری شاهد توقیع,ات ونامه‌های تند از ناحیه امام زمان (عج) بر علیه مدعیان نیابت و تکذیب آنان با توجه به اهمیت موضوع ، یکی از این تو قیعات بشرح ذیل بیان می‌گردد.

 توقیع از ناحیه امام زمان (عج) بر نفی مدعیان نیابت 

بنا به نقل صاحب احتجاج پس از ادعای نیابت از جانب افرادی چون أبوطاهر محمّد بن علىّ بن بلال ، و حسين بن منصور حلّاج ، و محمّد بن على شلمغانى ، ازجانب امام زمان (عج) توقيعى مبنی بر لعن و برائت از همه آنان بدست شيخ أبو گالقاسم حسين بن روح  بدين مضمون  رسید:
أطال الله بقاك و عرفك‏ الله‏ الخير كله و ختم به عملك- من تثق بدينه و تسكن إلى نيته من إخواننا أدام الله سعادتهم بأن محمد بن علي المعروف بالشلمغاني، عجل الله له النقمة و لا أمهله، قد ارتد عن الإسلام و فارقه و ألحد في دين الله و ادعى ما كفر معه بالخالق جل و تعالى، و افترى كذبا و زورا و قال بهتانا و إثما عظيما، كذب العادلون بالله و ضلوا ضلالا بعيدا و خسروا خسرانا مبينا، و إنا برئنا إلى الله و إلى رسوله- صلوات الله و سلامه و رحمته و بركاته عليه- منه و لعناه، عليه لعائن الله تترى في الظاهر منا و الباطن، في السر و الجهر و في كل وقت و على كل حال، و على كل من شايعه و تابعه و بلغه هذا القول منا فأقام على توليه بعده، و أعلمه تولاكم الله أننا في التوقي و المحاذرة منه على مثل ما كنا عليه ممن تقدمه من نظرائه من السريعي و النميري و الهلالي و البلالي و غيرهم، و عادة الله جل ثناؤه مع ذلك قبله و بعده عندنا جميلة و به نثق و إياه نستعين، و هو حسبنا في كل امورنا و نعم الوكيل

«خداوند عمر تو را طولانى گرداند و همه خوبيها را بتو بشناساند ، و سرانجام تو را به نيكى كامل گرداند و سعادت تو را پيوسته كند. به كسانى كه به ديانت آنان اطمينان دارى اعلام كن كه محمد بن على معروف به شلمغانى ، خداوند در عذاب وى تعجيل نموده و ديگر مهلت به او نمى‌دهد ، چه او از دين اسلام برگشته و از آن جدا شده و ملحد گرديده و چيزهايى ادعا كرد كه موجب كفر به خالق متعال شد ، و بخدا دروغ و بهتان بست و گناه بزرگى نمود. آنانكه از خداوند برگشتند ، سخت گمراه و از رحمت خدا دور شده‌‌اند و زيانى بس آشكار بردند. ما از طرف خدا و رسول صلوات و سلام و رحمت و بركات خدا بر او باد ، از او بيزارى جسته‏ و او را لعنت مى‌کنيم ، در ظاهر و باطن و پنهان و آشكار و در هر وقت و هر حال ، و لعنت خدا بر كسى كه از وى پيروى و تبعيت كند و بعد از صدور اين توقيع ما ، باز در دوستى او ثابت بماند ، و مردم را از اين موضع مطلع گردان- خدا شما را دوست بدارد-: ما در پرهيز و حذر از او همان رفتار را داريم كه با افراد همانند گذشته او داشتيم مانند: شريعى، نميرى، هلالى و بلالى، و ديگر از ايشان ، و بعد از او ما وعده‌های خدا را نيك دانسته و مى‌دانيم و به او اعتماد مى‌كنيم و از وى يارى مى‌جوئيم و در همه امور ، او براى ما كافى و نيكو كارگزار و پشتيبانى است».

منابع:
احتجاج طبرسی: ج 2 ، ص 474.
اثبات الهداة :ج 5 ، ص 393.
الزام الناصب: ج1، ص 395.