سفیر انتظار - Safir Entezar

حضرت امام جعفر صادق‌ (ع) در توصیه و سفارشات خود به جناب عبدالله بن جندب[1] فرمودند:ای عبداللَّه! ابلیس (لع) دامهای خود را در این سرای فریب گسترده و هدفش از آن چیزی جز دستیابی به دوستان ما نیست، ولی سرای دیگر به دیدۀ آنان چنان پرجلال است که هیچ چیزی را جایگزین آن نسازند.آه، آه بر دلهائی که سرشار از روشنایی است و دنیا از دیدگاه آنان تنها مانند مار گزندۀ خوش خط و خال و دشمنی بی‌زبان است. آنان با خدا اُنس دارند و از آنچه خوشگذران‌‌‏ها به آن عادت کرده‌‏اند، گریزان می‌باشند. به یقین، اینان دوستان من‏ هستند که بخاطر آنها هر فتنه‌‏‌ای ریشه‌‌کن شود و هر بلائی برطرف گردد.ای پسر جندب! لازم است هر مسلمانی که با ما آشنا است ، در هر شبانه‌‌روز به ارزیابی خود پردازد و خود نگهبان نفس خویش باشد. اگر در کارنامۀ خود کردار نیکی دید، در صدد افزودن به آن باشد ، و اگر گناهی مشاهده کرد ، از آن آمرزش بخواهد تا روز قیامت خوار نگردد. خوشا بحال بنده‌‌‏ای که بر خطاکارانی که از نعمت‌ها و خوشی‌های دنیا برخوردار شده‌‏اند ، غبطه نبرد.خوشا بحال بنده‌‏‌ای که دنبال آخرت باشد و برای بدست آوردن آن بکوشد. خوشا بحال کسی که آرزوهای دروغین سرگرمش نسازد.رحمت خدا بر کسانی باد که چراغی روشن و روشنگر بودند ؛ آنانکه با کردارهای شایستۀ خود و با نهایت تلاش خویش ، مردم را بسوی ما خواندند. اینان مانند کسانی نیستند که به افشاگری رازهای [ناگفتنی‏] ما می‌پردازند.ای پسر جندب! مؤمنان آنانی هستند که از خدا می‌ترسند و نگرانند که آنچه از هدایت الهی نصیبشان گشته را از دست بدهند ؛ هرگاه خدا و نعمت‌‌هایش را یاد کنند ترسان و نگران شوند و چون آیات الهی بر آنان خوانده شود، بر اثر نفوذ قدرت خدا که در قرآن متجلی شده، ایمانشان افزایش یابد و ب, ...ادامه مطلب